شده بعضي وقتها از كسي كه انتظار نداري ، يه چيزي بشنوي و اونوقت نتوني جواب بدي چون اصلا انتظارشو نداشتي؟
تا حالا شده يه نفر ازت كمك بخواد و تو عوض نه گفتن كمكش كني بعد طرف توي روت برگرده و بگه كه “ خيلي عبدالله هستي“ ؟؟
شده كه صادقانه با يه نفر صادق و رو راست باشي و طرف بهت بگه تو شخصيت ثابت نداري و مثل يه لوح سفيدي كه هر كي هر جوري بخواد مي بينت و باهات رفتار ميكنه؟؟؟
شده كسي به سادگيت و بي ريا بودنت بخنده؟؟ سرزنشت كنه كه چرا به فكر بقيه هستي؟ چرا غصه ي آدمائي رو ميخوري كه اطرافتن؟؟؟ هموني كه ازت كمك خواسته و تو كمكش كردي توبيخت كنه كه چرا به آدما كمك ميكني؟
اينجوري تبديل به سنگ شدن يه كمي برام سخته. زندگي جنگلي شايد روشها ئي داره كه من بلد نيستم!!!!!!!