Martia
Sunday, September 01, 2002
اول سپتامبر 2002 . تا فاجعه ي 11 سپتامبرچيزي باقي نمونده. 15 سپتامبر كه بشه من يك ساله كه اينجام. يادمه توي همون جريانات بود كه من اينجا استخدام شدم. هيچ كاري نبود جز رزرو بليط . همه از ترسشون بليط رزرو ميكردن. براي كجا ، فرقي نميكرد از همه جا شلوغ تر تركيه بود. آژانسهاي هواپيمائي هم حسابي سرشون شلوغ بود. اون روزا همه از حمله ي احتمالي آمريكا به ايران ميگفتند . خدا نابودش كنه ! اين وسط يه سري از آدما كه با سياست جمهوري اسلامي آشنا بودن ميگفتن كه امريكا هيچوقت به ايران حمله نميكنه. من راستش خيلي بدم نمي اومد كه امريكا و ايران درگير بشن. اونوقت ميتونستم كلي امريكائي بكشم تا دلم خنك شه!!!!!!!!!!!!!!!!!! سپتامبر پارسال، هيچ چيز قابل پيش بيني نبود.
سپتامبر امسال هم همينطوره. اصلأ انگار نميشه هيچ سپتامبري رو پيش بيني كرد!!!!!!
صبح با آب و تاب يه نامه ي طولاني براي يكي از دوستام نوشتم. براي اينكه مجبورم وسط نوشتن نامه به كارهام هم برسم توي word نامه ام رو مينويسم بعد ايميلش ميكنم. متأ سفانه كامپيوتر من با برنامه هاي فارسي مشكل داره و تا چشمش به سايت فارسي ميافته هنگ ميكنه . ازقضا نامه ي من هم كه هنوز save نشده بود از بين رفت. خدا امريكا رو از بين ببره. خلاصه كه براي بار دوم نميتونم اونجوري نامه بنويسم. و الان حسابي داره دلم ميسوزه!
سپتامبر امسال هم همينطوره. اصلأ انگار نميشه هيچ سپتامبري رو پيش بيني كرد!!!!!!
صبح با آب و تاب يه نامه ي طولاني براي يكي از دوستام نوشتم. براي اينكه مجبورم وسط نوشتن نامه به كارهام هم برسم توي word نامه ام رو مينويسم بعد ايميلش ميكنم. متأ سفانه كامپيوتر من با برنامه هاي فارسي مشكل داره و تا چشمش به سايت فارسي ميافته هنگ ميكنه . ازقضا نامه ي من هم كه هنوز save نشده بود از بين رفت. خدا امريكا رو از بين ببره. خلاصه كه براي بار دوم نميتونم اونجوري نامه بنويسم. و الان حسابي داره دلم ميسوزه!
