Martia
Wednesday, September 15, 2004
الان یه هفته است که رئیس رفته فرانسه و به ما نگفت که داره میره فرانسه واسه گردش... ما خودمون فهمیدیم بعدأ وگرنه این مقنعه ام رو میدادم ببره بماله به پایه های برج ایفل و بیاره که تبرک بشه لااقل!!!!!!
اینجا رئیس که نیست یه جورایی کویته البته اگه بقیه بزارن!
هوا هم که کم کم داره خنک میشه و بعضی ها سرما خوردن اساسی........
توی ساختمون مرکزی یه دستگاههایی گذاشتن که بسیار تعجب برانگیز ناک بوده و اصلأ به خواب هم نمیدیدیم که یک روزی این شرکت معظم از اینجور دستگاهها که شنیده ایم قیمت آن بس گران است خریداری نماید!
این دستگاههای خاص ویترینی دارد بس زیبا که اکثرأ خالی از آبمیوه و کیک های خوشمزه است! چون به محض پر شدن توسط پرسنل غیور و جان برکف و متعهد شرکت خالی می شود! در قسمتی هم نوشیدنی تولید می کند بس عجیب... ما که ندیدیم اما می گویند وقتی شیر قهوه طلب می کنی در صورت نبود قهوه ، شیر خالی برایت سرو میکند و تو هم مجبوری که به این دستگاه زبان نفهم خالی از قهوه قیمت آنرا بپردازی......
به پرسنل شرکت کارتهایی اعتباری با اعتبار 65 هزار تومان مجانی داده شده اما به شرکت ما داده نشد......
خولاصه آقا ما هر روز که میریم اون ساختمون که ناهار نوش جان کنیم عین کزت فیلم بینوایان که جلوی ویترین می ایستاد و عروسک رو نگاه می کرد جلوی این دستگاهها می ایستیم و به این چیزهای خوشمزه نگاه می کنیم و آب دهنمون رو قورت می دیم...... و به مرفهین بی دردی که بی توجه به ما از این دستگاهها آب آناناس خنک و آب معدنی و..... تهیه می کنند نگاه میکنیم و حسرت می خوریم!
اینجور نمیشود باید رئیسمان که از بلاد فرنگ برگشت نامه ای تهیه کنیم و درخواست کارت اعتباری بدهیم. ما خیلی گناه داریم! البته گاهی مهندس رنجبر و سایرین که ما را می شناسند ( من خیلی سرشناس هستم!) ژان وال ژان میشوند و برای من هم خوراکی تهیه می نمایند..... از همین جا مراتب قدردانی خود را ابراز میدارم!
آخه میدونین اینجا اگه یه وقت گرسنه بشیم یا مثل امروز که من هوس رانی آناناس کرده بودم... هیچ مغازه ای وجود نداره که بشه ازش خرید کرد. باید یا تا چیذر رفت یا شهروند فرمانیه! نمیدونم این آدما چطوری اینجا زندگی میکنند. نه یه داروخانه هست نه یه میوه فروشی نه یه بقالی.....
در پاسخ به سئوال دوستان متأسفانه نام شاعر پست قبل رو نمیدونم . فرض کنین خودم گفتم! چی میشه مگه؟؟؟؟!
اینجا رئیس که نیست یه جورایی کویته البته اگه بقیه بزارن!
هوا هم که کم کم داره خنک میشه و بعضی ها سرما خوردن اساسی........
توی ساختمون مرکزی یه دستگاههایی گذاشتن که بسیار تعجب برانگیز ناک بوده و اصلأ به خواب هم نمیدیدیم که یک روزی این شرکت معظم از اینجور دستگاهها که شنیده ایم قیمت آن بس گران است خریداری نماید!
این دستگاههای خاص ویترینی دارد بس زیبا که اکثرأ خالی از آبمیوه و کیک های خوشمزه است! چون به محض پر شدن توسط پرسنل غیور و جان برکف و متعهد شرکت خالی می شود! در قسمتی هم نوشیدنی تولید می کند بس عجیب... ما که ندیدیم اما می گویند وقتی شیر قهوه طلب می کنی در صورت نبود قهوه ، شیر خالی برایت سرو میکند و تو هم مجبوری که به این دستگاه زبان نفهم خالی از قهوه قیمت آنرا بپردازی......
به پرسنل شرکت کارتهایی اعتباری با اعتبار 65 هزار تومان مجانی داده شده اما به شرکت ما داده نشد......
خولاصه آقا ما هر روز که میریم اون ساختمون که ناهار نوش جان کنیم عین کزت فیلم بینوایان که جلوی ویترین می ایستاد و عروسک رو نگاه می کرد جلوی این دستگاهها می ایستیم و به این چیزهای خوشمزه نگاه می کنیم و آب دهنمون رو قورت می دیم...... و به مرفهین بی دردی که بی توجه به ما از این دستگاهها آب آناناس خنک و آب معدنی و..... تهیه می کنند نگاه میکنیم و حسرت می خوریم!
اینجور نمیشود باید رئیسمان که از بلاد فرنگ برگشت نامه ای تهیه کنیم و درخواست کارت اعتباری بدهیم. ما خیلی گناه داریم! البته گاهی مهندس رنجبر و سایرین که ما را می شناسند ( من خیلی سرشناس هستم!) ژان وال ژان میشوند و برای من هم خوراکی تهیه می نمایند..... از همین جا مراتب قدردانی خود را ابراز میدارم!
آخه میدونین اینجا اگه یه وقت گرسنه بشیم یا مثل امروز که من هوس رانی آناناس کرده بودم... هیچ مغازه ای وجود نداره که بشه ازش خرید کرد. باید یا تا چیذر رفت یا شهروند فرمانیه! نمیدونم این آدما چطوری اینجا زندگی میکنند. نه یه داروخانه هست نه یه میوه فروشی نه یه بقالی.....
در پاسخ به سئوال دوستان متأسفانه نام شاعر پست قبل رو نمیدونم . فرض کنین خودم گفتم! چی میشه مگه؟؟؟؟!
